Hani finalden önce herkes iç geçirip: "Sanki şu iki takımın yerine bizden biri final oynayamazdı" diyordu ya; dün gece neden bunun gerçekleşmediğini yüzümüze vuran bir çok an yaşadım kendi hesabıma.
Dakika 10 civarı top Shakthar sahasında korner bayrağının orada sıkışıyor, adını sanını bilmediğimiz bir stoper(adı ne Meira ne Servet ne de Lugano) hiç panik yapmadan rakibin baskısına rağmen topu kısa oynuyor aut çizgisine doğru. Arkadaşı(adı Razvan Rat,Roberto Carlos değil!)topu çıkmadan, süren baskıya rağmen sakince yakalıyor ve tekrar kısa pas yapıyor. Kısacası böylesine riskli bir bölgeden 3 kısa pasla çıkmayı başarıyor Shakhtar. Yani kendi korner bayrağının civarında topu ne taca vuruyor ne de gelişigüzel ileri...
Biraz daha zaman geçiyor aradan, tekrar böyle bir pozisyon olmasını bekliyorum. Bakalım hep öyle mi çıkarıyorlar topu diye. Bu sırada başımın ağrısından dolayı tam takip edemediğim bir pozisyonda bir derin top geliyor, Brezilyalılardan biri sağ ayağının dışıyla topu kalecinin yanından mı, üstünden mi geçti diye düşünürken ağlara bırakıyor. Adı Luiz Adriano(yani ne Baros ne de Güiza!)
Maç biraz daha ilerliyor. Yavaş yavaş baş ağrıma lanet okumayı kesiyorum. Çünkü Shakhtarlılar üst üste 5-6 çabuk kısa pastan sonra ters kanada öyle bir top atıyorlar ki, zaten insanın takip etmekten başı ağrır diye düşünüyorum. Biraz sonra topu yine riskli bir bölgede,dar bir alandan ustaca çıkarmayı başarıyorlar. Bende bunun çalışılmış ve takıma yerleşmiş olduğunun kanıtlanmasıyla rahatlıyorum.
Maç uzayınca bir eyvah çekiyorum içimden. Şimdi bu Brezilyalılar yorulmuştur, birazdan oyundan düşerler diyorum. Bir kaç dakika sonra onlardan biri sağdan ceza sahasına gelen bir pasla(orta değil!)golü atıyor. Başımın ağrısı halüsinasyonlar mı yaratıyor diye düşünüyorum. Çünkü maçtan önce Shakhtar'da 5 Brezilyalı'nın ilk 11'de olduğunu görünce şu ünlü: "2 Brezilyalı takımı şampiyon yapar 3 Brezilyalı ise mahveder"lafının(sanırım Wenger'indi) aklıma geldiğini hatırlıyorum. Daha sonra bu sözün tarih olduğunu görüyorum kupa Luce'nin elinde yükselince.
Maçtan sonra biraz beyin jimnastiği yapıyorum. Lucescu'nun kaç yıldır bu takımın başında olduğunu düşünüyorum. Galiba 5.(bizim takımlarımızın 2'şer yıl zor sabrettiğini hatırlıyorum.) Fatih Terim'in de 4 yılın sonunda kupayı getirdiğini anımsıyorum. Sonra Werder Bremen'in hocası Thomas Schaaf'ı araştırıyorum. 1972'de gençken geldiği Werder Bremen'e oyuncu, altyapı antrenörü ve şimdi de teknik direktör olarak hizmet verdiğini görüyorum. Kısa bir süre önce de şampiyonluk yaşadığını hatırlıyorum. Evet 2004'te bundesliga şampiyonluğu ve 3 de kupası var. Sonra aklıma Bülent Korkmaz geliyor,hani şu büyük ihtimalle sezon sonu gidecek olan Galatasaray teknik direktörü.
Daha sonra bir yerde Fenerbahçe başkan adayı Şadan Kalkavan'ın demecini okuyorum: 3 yılda Avrupa'da şampiyonuz! Bu kadar taze örnekler varken önümde bizim takımlarımız için asıl hedefin, 3 yıl aynı hocayla çalışacağız olması gerektiğini düşünüyorum. Aklıma yine gün içinde duyduğum bir cümle geliyor,sanırım Mehmet Demirkol'a aitti: "Bizim takımlarımız Real Madrid değil ki bu kadar sabırsız olalım. "Evet diyorum içimden,maalesef takımlarımız seçimlerinde ya hatalı ya da sonucu görmekte sabırsız. Sanki her yıl Avrupa'da final oynamamız gerekiyormuş gibi.
Başımın ağrısı sürerken en iyisi gidip yatayım diyorum. Belki rüyamda bir Türk takımının yeniden Avrupa'da kupa kaldırdığını görürüm!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder