Her kelimenin altı çizilmişliğini farketmek, güzelliktir...
Aslında, altı çizilmiş kelimeler: Hep anlaşılır ve nettir...
Bireyin bütün bu farkedişlere rağmen; kendi ezberlerinden, duygularından, çakmalarından, hesaplarından soruları, şüpheleri, sanmaları vardır.
Yaşanan her an gibi, söylenen her söze sahip çıkılmalıdır. Ve hiçbiri, bir diğerinden daha değerli de olmamalıdır.
İnsan durur bekler, hala ötekinden bir tavırdır bu beklenen... Beklenmeli midir diye sorulursa: Bazen, hakedene hak ettiği kadar...
Bir oyundan, oyunu kuran ''Ben çıktım, yokum artık'' derse... Öteki, ötekine saygıdan ve belkisinden bekler bir süre... Beklemelidir de!
Oyuna verilen değerden ve saygıdan en çok da ...
Bu görülmeli midir diye sorulursa; görülmelidir.
Oyun devam ederken rol yazmak birine, oyunbozanlıktır. Oyunu kurgulamak da oyun bozanlıktır. Oyun, içinde ''oyunlar'' barındırdığında güzel oyun olmaktan çıkar.
Ben yokum bu oyunda demek güzeldir.
Yokum/yoksun dedikten sonra ve sonlanmışken oyun; ve ''kenarda'' tutulan gidecekken bir başka oyuna; davet artık güzel değildir.
Saygı sadece bir kelime değildir; anlamını anlamlandıranın, anlamlandırdığı gibi...
Tavırdır.
Resim: Videlec Org.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder