8 Haziran 2009 Pazartesi

Oyun...


Ne kaybetmenin ne kazanmanın önemi yoklu... Bir kazanma ve kaybetme duygusu olmaksızın oynarken oyunu, bir sonraki hamlenin niyetinde olmaksızın hesap kitap... Bittiğinde, birlikte kazanılan ve birlikte kaybedilen bir eşitlik halidir oyun...

Beraber oynanmış, acısı tatlısı ortak, ücraların en saklısında usul ve sıcak bir tebessüm halinde duracak şahane bir lezzettir...

Şahsız ve matsız...

Görsel:Videlec.org

5 yorum:

  1. "OYUN bitince ŞAH da, PİYON da aynı KUTUYA konulur..."

    YanıtlaSil
  2. Hayatım boyunca öğrendiğim tek şey belki de kazanmanın da kaybetmenin de objektif bir yanının olmadığı. Nereden baktığına göre değişir durum öyle değil mi? Aslında tüm sorun hayatı bir oyun gibi kazanmak üzerine kurmakta... Kazanmaya çalışırken büründüğün ruh halinde ise pek çok şey kaybettiğini daha sonra farketmek.
    Neyse dostum; ne güzel bağlamışsın şahsız ve matsız... Bu kez ben sana katılıyorum:))

    YanıtlaSil
  3. an'dır oyunda önemli olan ve o an'dan sana geriye kalan...
    kazanmanın keyfi ile kaybetbenin hüznü birleşiyorsa an'da, değerli bir oyunun oyuncusu olmanın hazzı bile yeter insana... ki o haz şahsız ve matsızdır...

    YanıtlaSil
  4. Bir yazı bu kadar güzel yorumlarla bu kadar zenginleşebilirdi. Ve aynı tarafta olmak güzel,ben hepinize katılıyorum:))

    Teşekkürler Dalgaları Aşmak:)

    Teşekkürler Enes:)

    Teşekkürler Arzu:)

    Teşekkürler Evren:)

    YanıtlaSil

İLETİŞİM İÇİN

laparagas@gmail.com

KATKIDA BULUNANLAR

Blogdaki yazıların tüm hakları La Paragas yazarlarına aittir.
Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

  © Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP