Ne kaybetmenin ne kazanmanın önemi yoklu... Bir kazanma ve kaybetme duygusu olmaksızın oynarken oyunu, bir sonraki hamlenin niyetinde olmaksızın hesap kitap... Bittiğinde, birlikte kazanılan ve birlikte kaybedilen bir eşitlik halidir oyun...
Beraber oynanmış, acısı tatlısı ortak, ücraların en saklısında usul ve sıcak bir tebessüm halinde duracak şahane bir lezzettir...
Şahsız ve matsız...
Görsel:Videlec.org
"OYUN bitince ŞAH da, PİYON da aynı KUTUYA konulur..."
YanıtlaSilbazen bir sahnedir..
YanıtlaSilHayatım boyunca öğrendiğim tek şey belki de kazanmanın da kaybetmenin de objektif bir yanının olmadığı. Nereden baktığına göre değişir durum öyle değil mi? Aslında tüm sorun hayatı bir oyun gibi kazanmak üzerine kurmakta... Kazanmaya çalışırken büründüğün ruh halinde ise pek çok şey kaybettiğini daha sonra farketmek.
YanıtlaSilNeyse dostum; ne güzel bağlamışsın şahsız ve matsız... Bu kez ben sana katılıyorum:))
an'dır oyunda önemli olan ve o an'dan sana geriye kalan...
YanıtlaSilkazanmanın keyfi ile kaybetbenin hüznü birleşiyorsa an'da, değerli bir oyunun oyuncusu olmanın hazzı bile yeter insana... ki o haz şahsız ve matsızdır...
Bir yazı bu kadar güzel yorumlarla bu kadar zenginleşebilirdi. Ve aynı tarafta olmak güzel,ben hepinize katılıyorum:))
YanıtlaSilTeşekkürler Dalgaları Aşmak:)
Teşekkürler Enes:)
Teşekkürler Arzu:)
Teşekkürler Evren:)