Sevgili Momentos'un geleneksel ve hoş yayını Pazar Günü Müziği'nde bugün yayınladığı yazısında altını çizdiği bir şey var ki o özellikle plaklar çağına yetişmiş bir kuşak için önemli ve çok kıymetli; çünkü O -özellikle o yıllarda- sektörün en güçlü firması, bir dünya markası!
Ve çocuk heyecanlarımla, elbette havamı da atarak Momentos'un yazısının altına şu cümleleri de içeren yorumu yazıyorum:
"Yazındaki üç harfli vurgu tetikledi ve gün dahilinde konuyla ilgili kısa bir bilgi ile birlikte bazı fotoğraflar yayınlayabilirim Sevgili Momentos..."
Ve çocuk heyecanlarımla, elbette havamı da atarak Momentos'un yazısının altına şu cümleleri de içeren yorumu yazıyorum:
"Yazındaki üç harfli vurgu tetikledi ve gün dahilinde konuyla ilgili kısa bir bilgi ile birlikte bazı fotoğraflar yayınlayabilirim Sevgili Momentos..."
*
İçimdeki minik gencin durması olanaksız; komuta onda ve sürekli dürtüklüyor yetişkin beni! Heyecanlarımız aynı yaşta, yıl 1973. Artık kiracı değil kendi evimizdeyiz. Yeni evde yepyeni, stereo bir de pikap var, Fransa'da çalışan bir yakınımız getirdi, parası peşin ödenmişti. Dual, güçlü bir marka. Ve 13 yaşımdaki ben bu kez finansmanı babadan sağlıyorum ve vitrinde görüp kafaya taktığım plağı koşa koşa alıyorum. Elbette ki Momentos'un altını özenle çizdiği RCA tarafından yayınlanmış, o yılların popüler, muhtemelen şimdilerde hatırlayan insan sayısını çok az olduğu İspanyol rock grubu Barrabas'ın bir albümü. Elbette kıpır kıpır yanım başka şarkılarıyla coşarken; ısrarla birini sevmeye, hatta aşık olmaya meyilli yanım romantik bir parçayı üst üste dinliyor ki yaş 16-17'yi bulunca, bir doğum gününde sekiz şarkılık o L.P'deki o şarkı, gün boyu, özellikle dans edilen kız için ve genel istekler üzerine üst üste çalınıyor.
Ve yıl 1977. Militan gençlik ayakta. Yaş 17! Büyüme duruyor, fikirler, tavırlar sürekli büyüyüp gelişse de 17'nin coşkusu hiç bitmiyor. Rakamlar durmuyor, fiziksel değişimler oluyor ama kalbe kazınmış hiçbir an 17'nin üzerine çıkamıyor. Rock daha seviliyor, metale sessiz kalınıyor, sol şarkılar revaç buluyor, klasik müziğe meyil var süreçleri içindeyken 1977 çıkışlı Sweet albümü -kendi paramla- alınıyor. Çünkü ilk 7 yaşımda gittiğim mağazamızda öğrenci vasfımla haftalık alırken, liseye başladığım yıldan itibaren artık bir çalışan, üstelik mali konularda sorumluluk verilmiş bir çocuk genç olarak haftalıklar halinde maaş alıyorum.
Ve babamın baş tacıyım, projelerimiz muhteşem. İstanbul bizi bekliyor sanki...
Hey Dergisi'nin sıkı takipçisiyim. İngiliz rock grubu Sweet'le orada rastlaşıyorum ve 1973'de çıkan 45'lik plakları Hell Raiser'ı 30 Mayıs 1974'de alıyorum. Çok hoşuma gidiyor ve arkadaşlığımızın başlangıcı oluyor, RCA çıkışlı bu 45'lik.
Lakin gönlümün unutulmazı ise 1977 RCA çıkışlı ve grupla aynı adı taşıyan albümlerindeki She Gimme Lovin' oluyor. Olağanüstü bir gün yaşıyorum O'nunla. Kelimeler şırıl şırıl... Lakin çok yakın tarihte blogda o güne ve O'na yönelik yazımın içinde aşağıdaki cümleleri de kullanıyorum ancak:
Erkek milleti işte?!!!
Ve popülaritemin sağladığı şımarıklığımla, sonrasında bir çuval inciri berbat ediyorum.
Bu yazıyı, dolayısı ile anılarımı bugünkü paylaşımı ile tetikleyen Sevgili Dostum Momentos'a...*
ve hayatıma kattıkları için RCA'ya teşekkürlerimle....
*Sevgili Momentos'un Pazar Günü Müziği
Ve yıl 1977. Militan gençlik ayakta. Yaş 17! Büyüme duruyor, fikirler, tavırlar sürekli büyüyüp gelişse de 17'nin coşkusu hiç bitmiyor. Rakamlar durmuyor, fiziksel değişimler oluyor ama kalbe kazınmış hiçbir an 17'nin üzerine çıkamıyor. Rock daha seviliyor, metale sessiz kalınıyor, sol şarkılar revaç buluyor, klasik müziğe meyil var süreçleri içindeyken 1977 çıkışlı Sweet albümü -kendi paramla- alınıyor. Çünkü ilk 7 yaşımda gittiğim mağazamızda öğrenci vasfımla haftalık alırken, liseye başladığım yıldan itibaren artık bir çalışan, üstelik mali konularda sorumluluk verilmiş bir çocuk genç olarak haftalıklar halinde maaş alıyorum.
Ve babamın baş tacıyım, projelerimiz muhteşem. İstanbul bizi bekliyor sanki...
Hey Dergisi'nin sıkı takipçisiyim. İngiliz rock grubu Sweet'le orada rastlaşıyorum ve 1973'de çıkan 45'lik plakları Hell Raiser'ı 30 Mayıs 1974'de alıyorum. Çok hoşuma gidiyor ve arkadaşlığımızın başlangıcı oluyor, RCA çıkışlı bu 45'lik.
Lakin gönlümün unutulmazı ise 1977 RCA çıkışlı ve grupla aynı adı taşıyan albümlerindeki She Gimme Lovin' oluyor. Olağanüstü bir gün yaşıyorum O'nunla. Kelimeler şırıl şırıl... Lakin çok yakın tarihte blogda o güne ve O'na yönelik yazımın içinde aşağıdaki cümleleri de kullanıyorum ancak:
Erkek milleti işte?!!!
"İçgüdülerim sürekli ona doğru iteliyorlar beni. Önündeyim, öyle güzel gülümsüyorum ki. Dilimde çıt yok ama duruşum dayanılacak gibi değil. Fena bir etkinin altındayım. Elimi uzatıyorum. Çok tatlı gülümsüyor ve elini uzatıyor. Aman Allahım! Sanki bir anda herkes yok oluyor. Bütün sesler sustu ve sadece ikimiz varız. Kelimelerimiz insan ve bıcır bıcır. Sonra balkona çıkıyoruz. Liman ve denize bakıyor, konuştukça konuşuyoruz. O gitar çalıyor ve aynı zamanda resim yapıyor. Bir alt sınıfta ve bizim okulda, ben sabahçıyım o öğleci. Babası hakim. Durmaksızın konuşuyor, içeri geçince yan yana oturuyor, kalabalıktan kopuyor, kelimelerimizde yok oluyor, kristal avizelerin tavana yansıyan pırıltılarından dem vuruyoruz."
Ve popülaritemin sağladığı şımarıklığımla, sonrasında bir çuval inciri berbat ediyorum.
Bu yazıyı, dolayısı ile anılarımı bugünkü paylaşımı ile tetikleyen Sevgili Dostum Momentos'a...*
ve hayatıma kattıkları için RCA'ya teşekkürlerimle....
*Sevgili Momentos'un Pazar Günü Müziği
Amanınnn plaklara bakkk !!! Bunlar sevdiğim ve bayılarak izlediğim gruplar.. Vay diyorum o kadar... :)))) müthiş cidden. İyi ki yazdın..
YanıtlaSilBak beni şımartma, sonra çooook daha vayyy dedirtebilirim ki daha önce söz ettiğim ve blogda şu an mevcut bir RCA yapımı daha var, daha önce rastlamadıysan müzik etiketinden ilerleyip bulabilirsin:))
YanıtlaSilVayy resmen 70'li yıllara gittim. Bu satırları yazarken ikinci şarkıyı dinliyorum. :)
YanıtlaSilSevgili Momentos'a ve size, o unutulmaz yılların zaman tüneline götürdüğünüz için teşekkür ediyorum. :)
O yıllar iyi ki vardı ve yaşadık, ülkemiz ne kadar güzeldi bugünden bakınca:) Elbette yine güzel... ama- sanki- eskiyi hatırlatan daha güzel günleri için biraz daha bekleyeceğiz sanırım. Ben de teşekkür ederim:)
SilSevgili Okul Arkadaşım, Barrabas'ı On the Road Again ile hatırlıyorum, Sweet ise Love is Like Oxygen parçasıyla aklımda. Yazıdaki plakları bilemedim, es geçmişim. :))
YanıtlaSilMektuplar uçmuşsa da plaklar kalmış, bu da bir şeydir. :)
İki grubun bahsettiğiniz şarkıları da bendeki albümlerinde yok Sevgili Okul Arkadaşım:) Aslında daha önce de söz etmiştim, plaklarım da yağmalandı şu yeniden pikap akımının başladığı süreçte, gidenlerin hiçbiri geri dönemedi, elde kalanlar konusunda artık çok titizim:)
SilHarika müzikler ve gruplar ,anımsattığınız için çok teşekkürler. Ah yetmişli yıllar; iyi ki gençliğimizin yılları,onca kavgalı -gürültülü yıllarda sanatta vardı dediğimiz yıllar.Selam olsun...
YanıtlaSilSanat vardı, o yıllardaki ilkokul dahil tüm kademelerdeki eğitimin kalitesi tartışmasız bugünün çok ötesindeydi; kitaplara kolaylıkla ulaşabiliyor, ailece sinemaya gidebiliyor hatta o kadar yoğun bir ilgi oluyordu ki biletleri karaborsadan almak durumunda kalıyorduk ama paramız yetiyordu. Şimdi sözde uçan Türkiyedeyiz, salonlar bomboş.. Kesinlikle selam olsun o yıllara....
SilBen de çok teşekkür ederim...:)
Vay be, ben o dönemleri kaçırdım. Ama 90'lar da güzeldi.
YanıtlaSilGüzeldi ama o yıllarla -asla- aşık atamaz:)
SilBeautiful blog
YanıtlaSilThanks
SilPlease read my post
YanıtlaSilOkey, I'll read:))
SilPlaklara ağzımın suyu aktı ya :) Bende Türkçe var hep :)
YanıtlaSilO zaman ben plaklar konusunu kapatim, yayınlamim bundan sonra:))
Sil70'leri dinlemek her lisanda güzel olmalı. Sayenizde şimdi bir de İspanyolca yolculuğum başlayacak. Tabii ki ilk durağım RCA. :))
YanıtlaSilMuhtemelen her lisan da 70'ler konusunda aynı şeyi düşünüp hissediyor; elbette kendi yaş gruplarına göre:)
YanıtlaSilNe güzel bir yazı bu! :) Benim pikabım olmadı ama yaşıt olduğunuz dayımda vardı:) Ondan sebeplendim ancak. Eski tadı verir mi bilmem ama şimdilerde yine bir plak sevgisi başladı. Mesela yeğenim istiyordu ve bu sene 18.yaş günü için ona hediye aldık. Pikapla iş bitmiyor tabii, plaklar çoook pahalı:)
YanıtlaSilYeğen 18 yaşında ama retro bir tip ve eskileri de dinliyor bu arada:)
SilÇok teşekkürler:) Evet yeni meraklıları çok, benim arkadaşlarımdan da epeyi pikap alan oldu ama kabak benim başıma patladı. Plaklarımı alan gitti çünkü yeniden pikap furyası başladığında plak bulmak da zordu, elbette hiçbiri de geri gelmedi:) Oysa eskiden ne kadar ucuzdu, gerçi her şey ucuzdu: Bugün sinemada kola fiyatına baktım 60 TL. bildiğmiz sade soda 40TL, bakkalda 6 TL:) Oysa avm'de migros var ve sinema alışverişimi oradan yapıyorum hep:)
SilYazının güzelliği... Plakların güzelliğini hiç keşfedememiş biriyim belki de.. Yazının aurası çok güzel geldi.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, aslında o yıllar güzeldi, bilgisayarlar henüz her alana girmemişti ve tüm plak kayıtları ve konserler canlıydı. Plaklar ve pikaplar her yerdeydi üstelik:)
YanıtlaSil