Duygu

günün finali

"Mesela tansiyon yükselmiş illet bir başağrısıyla sarmaş dolaş, yatak yorganla kardeş düşler içinde kulaçlar atarken, hep eksik kalmış cümlelerimi düşünmüşümdür.

Ve her bu haldeyken bir sürü insan geçer akıl defterimden...

Ve ben her seferinde söylenmemiş kelimelerimi ard arda dizer, her avuca özel cümleler bırakırım.

Çok saklı bahçem, o saklı bahçelerde çok sayıda "aslında ne olmuştu"larım vardır.

Akıp giden zamanın bir yerinde, avuçlara avuç olsam, gözlerine bakıp aslındalarımı döksem isterim."



Üç yıldır anını bekleyen bir kitap vardı; kitaplığa her göz attığımda gözümün içine bakan, arada bir alınıp dokunulduğunda güzel izler bırakan.

Ve bir sürü eksik cümlem.

Kitabın ilk sayfasına bir cümle yazdım.

Gözlerine eksik cümlelerimi bırakmaya çalıştım.

Dili kullanma, iletişimi sürükleme konusunda çok becerikli ben; nedense bu kez kelimeleri, kem kümden öteye taşıyamadım.

Ama kendimi, anı ve Seni çok sevdim.

.