Müthiş bir sonyaz ...
Keyifli bir sabah yolculuğundayım; geçmişe ve bugüne...
Karşıda, en bi müthişinden müthiş bi yeşil; otlar, ağaçlar...
Tam yanımda, meyvelerini camdan buyur eden; önce yeşil, sonra iri, sonra tan sabahı kızıl, sonra kankarası kırmızı olacak eriklerin ağacı...
O ağaca çarpıp içeri dolan denizin kokusunu taşıyan rüzgar...
Karşıdan selam veren ağaçların dibinde güneşe yüz vermiş böğürtlenlerin diken diken aralığından kafa kaldırmış, inadına tek başına ve inadına hırçın bi fuşya...
Şu an Joan Baez söylüyor; parkaların sıcağında bir kış akşamı ürpertisinde ve ürkek bir solmuşlukta klişe sözcüklerin yankılandığı küf kokulu bir izbede...
Gökyüzü en bi deniz kadar mavi...
Slyvia Plath üzerinden düşünüyorum... Farkedilme ve umursanma üzerine... Ruhların düştüğü, cephelerin sertleştiği, sanmaların tavan yaptığı hallere yani...
Damağımda bir sigaranın dumanı...
Derin yerlerin kilitlerini açıyor, Joan Baez'ın sesinden rüzgarın kokusuna uçuşan her nota.
Moskova sokaklarında, Leningrad soğuğunda ırmak boyunda,
ve eski bir kentin ırmak kenarında...
Bir duvar üstünden ayaklarımı sallandırmış, havaya üflüyorum.
Yanımda şöyle biri olsaydı yalnızlığında; derin uykulara sığınmışlığın gün batımındaki evlerinin akşam yemeğindeki huzuruna ve dağların ihtişamlı yalnızlığına bakarak...
Ve güneşin önce yakın ağaçların, sonra dağların ardından yok oluşunu izleyerek...
Elimde kahve kokusu...
Günü katık ederek kendime; sessizliğin gevezeliğindeki akşamın hayalini kuruyorum.
.......
.......
Bu gece, yıldızların o sonsuz incelikte ışıkları altında,
Ağaçlarla çiçekler serin kokularını serperlerken havaya.
Aralarında yürüdüm, hiçbiri farkıma varmadan.
Uykuya dalmadan düşünürüm de bazen
Ben de onlar gibiyim aslında –
Düşüncelerim bulanır sonra.
Uzanıp yatmak, daha doğal geliyor bana.
Sınırı olmayan sohbet yürürlüğe girdiği zaman, gökle aramızda.
Ve son kez uzanıp yattığımda bir gün ben asıl o zaman yararlı olacağım:
O gün ağaçlar bana bir kez olsun dokunabilecek ve benimle ilgilenecek vakti olacak çiçeklerin
Slyvia Plath
(Boyunayım adlı şiirinden bir bölüm)
Resim: Zerrin Tekindor'un bir tablosu...
Fotoğraf:Benim şehrimin...
Güne katık etme sözüde vili'den alıntıdır:))
Gülümsedim elbette kocaman:)
YanıtlaSilSize keyifli bir yazı yazdırmış bu söz..
Slyvia Plath'ın sözlerini okuyunca, Mayıs'ta (ki çok severim o zamanları da) yazmış olduğum bir şiiri eklemek istedim.
..
Yanında yer aç bana da,
Yapraklarını aşağılara dek indiren ağaç.
Gölgene sığınayım.
Ya siz ,
azıcık kenara çekilseniz,
güzelim kokulu çiçekler.
Buram buram sarınsam.
Uzansam boylu boyunca…
Uzansam yamacınıza.
Yeşillensem ben de,
Çiçeklensem,
Doğadaki herhangi bir canlı gibi..
Öylesine..
vv. Mayıs/08
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilher yeni kente geldiğinde yolcu,bir zamanlar kendisinin olduğunu artık bilmediği bir geçmişini bulur yeniden;artık olmadığın yada sahip olmadığın şeyin yabancılığı,hiç senin olmamış yabancı yerlerin eşiğinde bekler.(aynı bölümden:))...Durmak yok ,yola devam:)...
YanıtlaSilvili şiir harika,o zaman mayısta bitmesin:)