demiş,
ve sonuna bir gülücük işareti koymuştu, Deeptone Üstad'ımız;
Kasabada Bir İrlandalı başlıklı bir önceki yazımın yorum kısmına...
"O zaman bu kitabı alıp okumalıyım ben,
teşekkürler Deep,"
diye de yanıtlamıştım.
Sonrasında ise bir aydınlanma yaşıyorum ve sağ cenahımdaki kitaplığa bakıyorum; orası tevellütü daha eski kitapların olduğu yer...
Ulysses orada ve bana gücenmiş;
okumadığım için değil, unuttuğum için,
daha doğrusu ilk heyecanla varlığını hatırlayamadığım için!
Özür diledim elbette... Anlayış gösterdi, onu sol cenaha, okuduğum diğer -daha ince- james Joyce kitaplarının yanına taşımak istedim;
O istemedi!
"23-07-2012'den, (üstelik fiyatım 37 liraykenden beri) buradayım ve arkadaşlarımdan memnunum," dedi.
Açıkcası, çok klas ve görmüş geçirmiş ve hatta ermiş kitlenin arasından ayrılıp da sol cenahtaki yeni yetmelerin arasına bütünüyle karışmayı ben de istemezdim, elbette onca yıldır -kırk yılda bir teşebbüste bulunulup- sonuçta okunmamış olmayı da!
Lakin bunlara ve arsızlığıma rağmen, onun sol cenahtaki sembolik bir kitle ile fotoğrafı olsun istedim. Çok sevindiler ki buna şaşırmadım, şaşkoloz olan bendim, çünkü o cenahta da, daha yakın tarihli ve okuduğum -bayağı ince- bir kitabı vardı üstadın.
Sonuç itibariyle -nasıl becerikli bir fırdöndüysem- ne şişi yaktım ne de kebabı.
Her ne kadar ustanın yüksek anlayışı sayesinde olsa da bunlar, ben yine de;
utancımı yaşatmadan, haddimi bildirmeden, salmadım kendimi!
