Öylesine Bir Trip

Üç önceki akşam yemeğinde; "Yarın Vezirköprü, Durağan, Boyabat üzerinden Sinop-Gerze istikametine gideceğim." diyen amca/dayının, yani küçük kardeşin "İsterseniz siz de gelin," tonundaki davetkar sesine iki sırık "Okeydir." deyince, doğal olarak "davete" icabet ettim. Elbette benim gidebilmemin bir ön koşulu var: Araçta benim dışımda birilerinin olması... Bunun sebebi de kardeşin trafikteki kural dışı hareketlerine "kibarca" müdahale etmem ve çıkan tartışmaları da yine aynı "nezaketle, hiç laf sokmadan, karşıyı tahrik etmeden" uslubunca sürdürebilmem!

Yemekte malum kişi "Sabah en geç 7,5'da hareket, ona göre!" diyerek ultimatomu verince, masadaki herkesi geren bir durum hasıl oldu.

Bugüne kadar 3'ten önce yatağa girmeleri mümkün olmamış.. hazır kahvaltı masasına onları çağırmakla görevlendirilen ufaklıkların gelip gitmelerine "Tamam ya!" diyerek yanıt verip her seferinde uyumaya devam etmiş... Olaya müdahil olmak zorunda kalan büyüklerin: "Şuramıza kadar gelen öfkemiz hazır gelmişken geri göndermek olmaz" diyerek üzerlerine bir kova su dökmenin hafifliğini hissetmeye meylettiği her anda Çavuş'un-ki bu kişi anne/hala oluyor- son derece nazik, 9 şiddetindeki bağırtısıyla en erken 11'de uyanabilen iki sırığın nasıl kalkabileceği idi. Ancak sabah, şaşılacak bir biçimde zamanında kalkıp hazır olmalarıyla birlikte, amca/ dayı tarafından oluşturulması muhtemel terör de otomatik olarak ortadan kalkmış oldu.

Daha önceki yazılarda sıklıkla vurguladığım gibi ısı anlayışı mevsim normallerinden oldukça farklı olan kardeşin klima ayarlarına sessiz kalmak zorunda kalacağımızdan, kalın giyeceklerimizi de yanımıza alarak yola koyulduk. Daha ilk mola noktamıza varamadan da kışlıkları giydik. Bu esnada arkadaki sırıklardan gelen "Keşke botlarımızı da alsaymışız" serzenişlerine yürekten katıldım. "Olsun! Dışarı çıkınca ısınırız" tesellileri de ancak kısa bir süre için yeterli olabildi. Erken kalkmanın yorgunluğu üzerine çöken Alp'e Mussano'dan uyarı geldi: "Uyuma oğlum ölürsün!" Bu dakikadan yemek yemeyi planladığımız ilk mola yerine kadar iki kuzen sürekli birbirlerini kollamaya başladılar. Allaha şükür ki bu güzel yaz sabahında arabanın içindeki iklimsel koşullara yenik düşmeden, sağ salim -vazgeçilmez- mola yerimize vardık. Hayalleri akşamdan kurulmuştu ve umut olmadan yaşanamazdı!



Burası bizim üç kuşaktır geldiğimiz bir menemenci. Onlardan aldığımız tereyağlarına rağmen henüz aynı tadı yakalayamadık, o derece bir lezzet yani. En son gittiğimizde ortak kararımız lezzetin sırrının ocaktan geldiği idi. Şimdi eve propanlı ocak alma fikrini hayata geçirmek üzereyiz. İşin sırrının burada olduğu kanaatindeyiz, deneyip göreceğiz. Üç kuşaktır devam eden mekanın dış cephesinde büyük harflerle yer alan, biraz da öteki dükkanlara nispet yapar bir edayla göze sokulmuş, kendine özgü bir de "atasözü" var: "İyi yaparsan altın, kötü yaparsan nal toplarsın!"

Ankara'dan gelirken solda, Samsun'dan giderken sağda olan Çakallı'daki bu menemencinin adı İnanç Kardeşler, namı-diğer Muhtarın Yeri... Biz dört kişi, iki kişilik iki tava, kola ve çay söyledik. Domates, salatalık, zeytin ve turşudan oluşan tabaktan istemedik. Üzerinin cilasını da iki sırığın duyurmalarına rağmen yapmadık; süreçte devam edecek ve an itibariyle karar oluşturamadığımız Sinop Mantısı-Pizza ikilemi yüzünden. Cila kavurmalı yumurta oluyor ki, maaile gittiğimizde olayı brunch'a çevirip finali et ile yaptığımızı belirtmeden geçmiyeyim. Olur a, yolunuz bu taraflara düşerse boş geçmeyin.

Yazı Vezirköprü, Sinop hattıyla devam edecek; bir dondurmadan söz edeceğim ki sormayın gitsin! Benim gözümde konumu itibariyle dünyanın en güzel kütüphanesi ile de tanışacaksınız. Ve pizzasıyla ünlü bir mekanla...

devamı için buradan lütfen...