Yıl 1977 ya da 1978, sınıftayken ve dersteyken bir haber geliyor,
Demirel başbakan.
Alpaslan Türkeş uçakla gelmiş,
parti otobüsü ile de Çiftlik Caddesi'nden geçecekmiş...
Bu iki lider hakkında binlerce olumsuz cümle kurabilirim!
Ama!
Birisine bakınca da "zemzem suyuyla" yıkanmışlardı demekten kendimi alamıyorum!
Çiftlik, "kurtarılmış" bölgemizin ve şehrin en önemli ve en popüler caddesi.
Sınıf boşalıyor,
diğer sınıflar da bir araya gelince caddeye çıkıp asfalta yatıyoruz.
Otobüs D.S.İ tarafından geliyor ve Çiftlik'ten geçecek.
Mecburen duruyor.
Polisler bizi asfalttan kazımaya niyetli,
bizse asfalta yapışmış durumdayız;
asfaltla birlikte kazınabilirsek ne âlâ.
Otobüs anons yapıyor,
bizde tık yok. Ve sonuçta caddeye girmiyorlar, polisler çekiliyor ve üst yollara doğru çıkıyorlar.
Zafer bizim!
Önceki gün traş olurken, berberdeki genç çocuklarla gündemi konuşuyoruz. Geçmişi anlatıyorum. O günün önemli yanı benim açımdan o otobüsün caddeye girmek konusunda ısrarlı olmaması, ve Alpaslan Türkeş'in itidalli davranmasının yanı sıra anlayış göstermiş olması.
Elbette o yaşta ve o olay anında böyle düşünmüyorum. Bir zafer kazandık diye değerlendiriyorum.
Ve sohbette olduğumuz çocuklara bunun altını çizerek diyorum ki:
Bir de şimdiki adama bakın.
Ve bir kaç gündür yaşananlara...
O yıllarda miting konusunda rahatlıkla izin talep edebiliyorduk,
ve o izinler veriliyordu.
İstasyon Mahallesi'nden başlayan ve Cumhuriyet Meydanı'na ulaşan bir güzergâh ayrılıyor, bütün fraksiyonlar oluşturduğumuz kortejle meydana kadar yürüyor, yol boyu ve orada istediğimiz sloganları atıp marşlar söylüyor, konuşmalar yapıyor;
sonra da yine topluca mahallerimize ulaşıyorduk.
Ve eminim ki şu an eğitim sisteminin içine edenler, o kuşağın kültür ve bilinç düzeyinin kenarından bile geçemezdi!
Diyorum...
Demirel başbakan.
Alpaslan Türkeş uçakla gelmiş,
parti otobüsü ile de Çiftlik Caddesi'nden geçecekmiş...
Bu iki lider hakkında binlerce olumsuz cümle kurabilirim!
Ama!
Birisine bakınca da "zemzem suyuyla" yıkanmışlardı demekten kendimi alamıyorum!
Çiftlik, "kurtarılmış" bölgemizin ve şehrin en önemli ve en popüler caddesi.
Sınıf boşalıyor,
diğer sınıflar da bir araya gelince caddeye çıkıp asfalta yatıyoruz.
Otobüs D.S.İ tarafından geliyor ve Çiftlik'ten geçecek.
Mecburen duruyor.
Polisler bizi asfalttan kazımaya niyetli,
bizse asfalta yapışmış durumdayız;
asfaltla birlikte kazınabilirsek ne âlâ.
Otobüs anons yapıyor,
bizde tık yok. Ve sonuçta caddeye girmiyorlar, polisler çekiliyor ve üst yollara doğru çıkıyorlar.
Zafer bizim!
Önceki gün traş olurken, berberdeki genç çocuklarla gündemi konuşuyoruz. Geçmişi anlatıyorum. O günün önemli yanı benim açımdan o otobüsün caddeye girmek konusunda ısrarlı olmaması, ve Alpaslan Türkeş'in itidalli davranmasının yanı sıra anlayış göstermiş olması.
Elbette o yaşta ve o olay anında böyle düşünmüyorum. Bir zafer kazandık diye değerlendiriyorum.
Ve sohbette olduğumuz çocuklara bunun altını çizerek diyorum ki:
Bir de şimdiki adama bakın.
Ve bir kaç gündür yaşananlara...
O yıllarda miting konusunda rahatlıkla izin talep edebiliyorduk,
ve o izinler veriliyordu.
İstasyon Mahallesi'nden başlayan ve Cumhuriyet Meydanı'na ulaşan bir güzergâh ayrılıyor, bütün fraksiyonlar oluşturduğumuz kortejle meydana kadar yürüyor, yol boyu ve orada istediğimiz sloganları atıp marşlar söylüyor, konuşmalar yapıyor;
sonra da yine topluca mahallerimize ulaşıyorduk.
Ve eminim ki şu an eğitim sisteminin içine edenler, o kuşağın kültür ve bilinç düzeyinin kenarından bile geçemezdi!
Diyorum...
*Fotoğraf, Enn Sevdiğim Kadın tarafından çekilmiştir.
