BİR Günlüğü 18- DEPREM

Bilgisayardayım, hava kapalı, oyalanıyorum. Arada bir yazılara bakıyor, bazılarını okuyorum.

Filtre Kahvem yanımda.

Ve gofretlerle birlikte kahve tadı yaşıyorum. Bir tık sert hazırladım, şeker kullanmıyorum, fındık aromalı gofretlerle ortaklaşmalarından memnunum. Hava kapalı olmasına rağmen dünkü sertliğinden uzak ki kısa süreli de olsa kar atıştırmıştı. Öncesinde Özgür Özel'in konuşmacı olduğu mitingi izlemiştim; televizyondan. İlgi yoğundu ve yağmura rağmen gördüğüm en kalabalıklardan biriydi.

Alan coşkulu, keyifli ve umutlu.

Miting bitiyor ve topluluk dağılıyor. Hava kapalı ve ıslak. Görüş açık. Derken, önce başım mı dönüyor diye düşünüyorum ama çatıdan gelen sesler ve odadaki kitaplıkların hareketlenmeleri ile oluşan gıcırtılar gözlerimin içine dalıyor, masamın hareketini fark ediyorum.

Ayağa kalkıyorum, bir denge sorunum var, masaya tutunuyorum. Mussano yan odadan geliyor, o da karyolanın altına girmeyi düşünmüş. Deprem olduğu konusunda artık mutabıkız, çünkü ilk anda başım mı dönüyor diye düşünmüştüm.

Erkek kardeşimi arıyorum, o bahçe katında, farkında değil. Küçük oğlan ve annesi ön binada ve 7.kat! Arıyor oğlan anında abisini; binadakiler bahçeye inmiş. Benim binadaki denge sorunundan ve sallantımdan bakınca 7.katdaki durumu daha iyi anlıyorum.

Enn Sevdiğim Kadın'ı arıyorum, o fark etmemiş.

Fay'ın geçtiği hattı biliyorum. Bize göre uzak. Denize paralel geçip İstanbul'a uzuyor. O nedenle genelde çok hafiftir ve kolaylıkla hissetmeyiz, hissetsek de telaşlanmayız. Fakat bu hissedilmeyecek gibi değildi, merkezde 4.6 şiddetindeydi, iki katmanlı bir daire içindeydi ve sanırım tanık olduğum en şiddetli sarsıntıydı.