Bizim Oralarda Sabah Olunca...

 Zamanı olmayan mektuplar yazılır.


...Ben şöyle bir tura çıktım, o esnada bir şeyler yesem fikri oluştu, ne yesem ne yesem diye düşünürken ve yürürken bir ara sokaktan düğün sesi geldi, oraya bir bakim derken güzergahım değişti, güzergahım değişince şuradan yürüyeyim dedim, o esnada bir kaç damla yağmur düştü, bir kaç damla yağmur düşünce geri döndüm, geri dönünce bari şu Han'da dürüm yiyip ayran içim dedim, dürüm yiyip ayran içince sahile indim de şu Travnik'e uğrayıp bir sorayım dedim, Travnik'e uğrayıp bir sorunca üzüldüm, üzülünce mutlu olayım diye Migros'a yürüdüm, Migros'a yürüyünce Rasim'in Yeri'nin kaldırımından geçtim, Rasim'in Yeri'nin kaldırımından geçince bir masa donattım, bir masa donatınca kendimi kaybettim, kendimi yeniden bulunca Migros'a girdim, Migros'a girince üzüm mü alsam dedim, üzüm mü alsam deyince üzüm suyu aldım, üzüm suyu alınca yanına soğanlı peynirli çerez aldım, soğanlı peynirli çerezi alınca eve geldim, eve gelince maç izlerim dedim, maç izlerim deyince uzun votka bardağında üzüm suyu ile sodayı karıştırdım, üzüm suyu ile sodayı karıştırınca çok beğendim, çok beğenince çok içtim, çok içince bari maçı uzanıp da izleyeyim diyerek odaya geçtim, odaya geçince uyumuşum...

...Sıcacık oda, soba boşaltma ve doldurma derdi olmaksızın sahanda pul, karabiber ve kekik ilaveli zeytinyağında pişirilmiş ve sabah alınmış çıtır kepek ekmeği banılarak yenilen yumurta ve ona eşlik eden mevlevi fincandaki nispeten koyu ama bir o kadar da keyifli kahve eşliğindeki kahvaltı da kesinlikle Kuzeyli konseptine bürünerek güne renk kattı, hatta dün gece yatarken bir ara kitabı ele aldığımı, sevdiğimi ve dört hikayeyi okuduğumu eklersem ve bugün onu bitirme potansiyelimi kendimde gördüğümü söylersem, şu Kuzeyli havaya teşekkürlerimi de sunmam gerekir sanki. Ama asıl teşekkür sana tabii ki, hayatımı bu kadar anlamlı kıldığın için. Aslında şuraya pek de muzurluk içeren bir cümle kuracaktım. Fakat öyle bir kal geldi ki ve ben o noktaya bakakaldım ki, bir anda o cümleyi kısa tutabilmenin olanağı kalmadı. Bu yüzden teşekkürün ön kısmında yer alacak tanımlama yazılamadı, ama bu anlatılmayacak anlamına gelmiyor tabii ki...

...Nord (Kuzeyin Norveç dilindeki hali) yine yalnız ve sorunlu bir adam üzerine kurulmuş, Kuzey Sineması işte bu dedirten, Buzdan Hayaller çizgisinde ve soğuk kış akşamlarında pek de keyifle izlenecek sevimli ve güzel bir film. Ben sevdim valla, çok mu sürpriz dersen değil derim ancak Kuzeyden gelen her şeye sempatim ve zaafım var işte. Oturup gün boyu dışarıda beyaz ve sessiz hal ile kapalı mekanlara girildiğinde oluşan sessizlik içindeki üç beş kısa cümleyi ve ortamı izlerim ben valla. O yalnızlık halinin sinemada onlar tarafından anlatılmış halini seviyorum ben ya, çok da sevimli ve sıcak buluyorum. 6. Katta çok Kuzeyli film izleyeceğim, öyle hissediyorum. Yeri gelmişken şunu da sorayım: Şu Dizimag'da şu meşhur Kuzeyli polisiyelerden var mı?..

 ...Şu tembel olma vurgusunu şundan yaptım aslında: kendim bir rüya aleminin içindeyim ve inan uzun cümleler kurmaya ne gücüm ne niyetim vardı. Tüm günü bencil bencil yaşamak arzusundaydım, işlere çerez muamelesi yapacak, hiçbirini de odağa koymayacaktım. Şu an ve ileriki dakikalarda onu yapıyorum ve yapacağım. Ancak şu kısa cümleler kısmını başaramadığımı gördüm, çünkü emin ol ben tuşlara otomatiğe bağlanmışçasına basıyorum. Öyle bir keyif ki bu anlatamam. Bir bir yaşıyorum. Dün ya! hayatımın enler listesine tepeden girdi diyebilirim. Çok özel ve çok güzeldi. Bir kez daha teşekkürler ve şükran...

...Şimdi o manzarayı anlatacağım ve sakın ne alaka deme, çünkü ben anladım duygusunu ve kastını ama ne yazık ki anlatacağım. Bi de üsluba bakıp da benim mektubumun etkisinde kalmış bir şahıs olarak değerlendirme lütfen beni. Hele intihalci hiç deme. Yalnız mektubuna bayıldığımı belirtmem gerek. Hatta yazanı mıncır mıncır ettim diyebilirim. Bi de "Ah mektubu yazan kişi şimdi kolumun altında olacaktın ki sen," bile dedim. İçim bi güzel oldu, sevindirik oldu, şahsım kasım kasım kasıldı, "Ya ben ne şanslı bir adamım,"  dedi. Sonra şu mektubu yazan kişi insanın hayatına bulaşınca valla insan cennete bile gitmek istemez, dedi. Falan filan işte...

...Birden çocukluğumun geçtiği mahalledeki, üç katlı -eski tip- tuğladan bir evin dışında ve tırabzanları ince demirden beton merdiveninin olduğu avluda gördüm kendimi, sanki İtalya'da bir mahalledeymişçesine... üstelik önden volanına dışarıdan sokulan demir hızla çevrilerek çalıştırılan Austin kamyon da oradaydı. Tuğlaların yer yer kırılmış hali ve kalın ara harçları, un ufak olmuş ve açılmış renkleriyle sanki güneş kadar parlak ama soğuk duruyorlardı...

...Geç kalkınca yine her şey sıkıştı tabii... ama teoride... yoksa pratikteki kısım telaşsızdı, hiç bir şey de yük gibi gelmedi. Belki tek sorun bu sabah şu Sapma'yı yazıya evirme fikrimi realize edememek oldu. Bu aslında bahane üretmekte üstüne olmayan, bu durumun da üstüne atlayan tembelliğin bir eseri. Benim de işime geliyor öte yandan... bu da bir gerçeklik işte.

Yani hayat güzel.

Petersburg çok güzeldi ya... özellikle mezuniyet haftasında olan liselilerin tekne turuna vurgu yapan konuşmalar çok etkiledi beni... kıskandım. Düşünebiliyor musun ya... Petersburg'da bir lise de okuyorsun ve lise biterken tekne turundasın. Kesinlikle Petersburg. Sadece 4 saat güneşin olduğu gecelerini bile yerim ben onun...

...Bi de ben bugün öğleden sonra bir ara cebime koymuş olduğum kitapla eve hiç uğramadan sahile inip onu okudum. Şu Mario Levi kitabını üstelik. Bir ara öyle kaptırmıştım ki, bak ya eskisi gibi okuyorum bile dedim. Dedim de nazar değdirdim, sonra toplandım geldim, mektupluğu açıp tekrar çıktım...

...Şimdi bana sorsan "Asil dürüm mü Gül Kebap mı?" diye, tereddütsüz "Gül Kebap," derim. Mekanı muhtemelen sen de görmüşsündür diye düşünüyorum. Bi kere Adana Köftesi acılı, sonra yağı pideye geçmiş, içinde domates yok ve kanımca pidenin metrekaresine düşen köfte miktarı Asil Dürüm'den fazla. Fakat ayranı açık değil... Ancak burada da özel bir durum var ve bana sevimli geldi açıkçası. İlk kez gördüğüm bir ayran markası ve bardakta gelse ben kendi ayranları sanırdım. Ankara yapımı bir ayran üstelik kendisi, markasını tam hatırlayamadım şimdi ama sanki Çamlıdağ ya da benzeri bir isimdi. Kutusu koyu mavi, beyaz...

...Ya aslında öyle bir birikim, öyle anlara vurgu ve öyle cümlelerim var ki; gel gör gelen vapura binecek, heyecanlı, aman en iyi yeri kapim hızında, Karaköy'e geçip oradan Taksim'e çıkacak yolcu telaşındalar. Turnikenin başında öyle bir sıkışıklık var ki, bu anlamda hangisine yol vereceğini şaşırmış ve daral gelmiş vapurcu gibiyim. O nedenle olay mahallini terk edip, "mesainin de," deyip, hemen iskelenin arkasındaki boş banka bir kahve alarak oturmuş, bir de cigara tüttürüp boğaza bakan vapur işletmeleri memuru moduna geçiyorum. Şöyle derin derin, anın gerçekliklerinden kopup,  uzaklara bakıp, gözlerimi kısacağım. Bak az daha martıya çarpıyordum. Yaa ben seni yerim be!..

...Hımmmmmm, yazılamayan cümlede ne anlatılmak istenmişti acaba... fazlasıyla bayıldığım bir noktaya dönük bir enstantane ve ona vurgu içerdiğini ipucu olarak verebilirim ama...