Ufacık Bir Dokunuş

Öncelikle, yaşamdaki kahramanlarımın birinden söz etmek istiyorum:

Mahallemizde bir Selahattin Amca vardı; bir sağlık kurumunda memur...

Uzun bir mısır tarlasının ortasındaki patika yoldan çıkılarak girilirdi mahallenin bizim sokağına...

Her akşam, çocuklar aynı duvarın üzerine oturur, bacaklarımızı duvardan sallandıra sallandıra Selahattin amcanın işten gelişini beklerdik. Yaptığımız tek şey şuydu: Biz, ''Merhaba Selahattin Amca'' derdik. O da, ''Merhaba Ayşe, merhaba Ali'' örnekleri gibi, her selam veren çocuğa adıyla ve bir selamla karşılık verir ve yolun sonundaki evine gidene kadar merhaba diyen hangi çocuk denk gelirse bir küçük şeker ikram ederdi. Şu küçük nane şekerlerinden bir tane...

Aslolan şeker değildi. Onun hepimize verdiği değerdi. O Selahattin Amca kaç çocuğa merhaba demeyi öğretti. O kaç çocuk, diğer kaç çocuğa öğrendiğini öğretti. Bir düşünelim!

Aslında hayat çok kolay! Bir suyun yönünü ufacık bir dokunuşla değiştirip büyük kuraklıkları cennet bahçelerine çevirmek nasıl mümkünse... Her bireyin de ufak bir dokunuşla bir çocuğun hayatını değiştirme olanağı vardır. Yeter ki; her birimizden bu ülkeye bir Selahattin Amca olsun!

Haydi şimdi hep birlikte iş başına...

Bu ülkenin daha çağdaşlaşması yolunda bir çocuğun hayatına değmek, kalem tutan küçük ellerden birini tutmak için; lütfen Birmilyonkalem. Com'un 33 Okul 3003 Öğrenci İçin El Ele kampanyasına bir dokunun.

Bir hayatın yönünde, ufacıkta olsa bir rolünüz olsun!

İllaki Kaos... Mu?

Sorular 'neden' diye başlamasa da 'niye' diye sorulsa; çözümler daha kolaylaşır mı?

Acaba dedim!

Neden: Yargılayan, dinlemeyen, dinlemeden sonuçlara ulaşan ve kendince sorulmuş sorulara kendince verilmiş yanıtlarla diyet isteyen, kavgacı bir tavrın kırgın, kızgın, öfkeli ve hesap soran kelimesi gibi sanki... Mi?

Oysa niye; şefkatli, kırgın ama yine de anlayışlı, kendi burukluğunun yangınlarına rağmen ötekine ve yaşananlara saygılı bir tavrın gözüyaşlı, hâlâ sevgi dolu sorusu gibi sanki... Mi?

Neden diye sorulmasa da, niye diye sorulsa çözümlere daha kolay ulaşılıp yangınlar daha kolay söner... Mi?

Ya da sorun ve yaşanan ilişki her ne ise, geriye kalan ebedi bir arkadaşlık olur... Mu?

Bir cümleden yola çıktım bunları sordum kendime...

Benim yanıtlarım var!

Görsel:http://www.widelec.org/zdjecie,uduchowione-grafiki,853.html

Üst Yazı... Ne Yapmalı Bazen ?

''Kendi yaradılışımıza yatkın güzel şeyler görmek ve yaşamak için bazı hallerde aklı izine çıkarıp, yok saymak gerekiyor(sanırım). Akıl bazen tatil yapmalı, başka başka yerlere gitmeli ki; 'Ah benim sevdalı başım' tüm kanlı bıçaklı halleri dahil tatlı tatlı söylenebilsin''

demişim bir vakit...

Bu sabah aklıma geliverdi birden cümle ve dolayısıyla şarkı... Kurcalarken orayı burayı; kulağımdaki ses kadar güzel olmamakla birlikte.. yine de çok güzel bu sesle karşılaşınca bir de.. dinlemek istedi blog.

Red Kit Batıya Hücum

Batıya Hücum; zevkle izlenen, hoş esprilerle bezenmiş durum komedisi tadında bir film:

Kızılderililer'i, Daltonlar'ı, Düldül'ü, Rintintin'i, çölleri, arabaların daire halinde konakladığı geceleri ile bütün Red Kit klişelerine yer veren... Barış çubuğu içmeyi bırakmış Büyük Reisi, sigaradan vazgeçip arada bir ağzımda dal bulunduruyorum diyen kahramanıyla sigara karşıtı tavrı da güzel ve güncel bir espri olarak içinde barındıran... Süresi boyunca çağa, modern kent yaşamına, onun kurallarına göndermeler de yapan... Red Kit hayranı yetişkinlerin, şimdiki zaman halleriyle harmanlanmış yeni nesil bu filmi anılarındaki Red Kit kitapları ve filmlerinden yola çıkarak belki biraz eleştirebilecekleri... Coşkulu, komik, heyecanlı, lunaparkta geçirilmiş pazar günü lezzetinde ve evde sinema keyfine fazlasıyla yakışır bir eğlencelik Batıya Hücum.

Bütün animasyonları ısrarla takip eden Tırtıl'la gitmiştik filme... Daha sonraki günlerde listesindeki sıralamalar değişsede; o gün, izlediği animasyonlar içinde bir numaraya yerleştirmişti filmi... Ben de onun peşinden her animasyona giden bir yetişkin olarak en çok bu filmde eğlenmiştim. Üstelik, modern animasyonların yapay hallerini pek sevmeyen biri olarak bu filmi, çizgi film ruhuna pek de yakın bulup, o halin lezzetini tümüyle almıştım.

Yetişkin bir macera filminin bütün ögelerini hoş bir dil, espri ve renkle içinde barındıran; klasik western müziklerinin ötesine taşınmış güncel tınıları ve şarkılarıyla çok hoş, gerçek bir durum komedisi tadında güzel bir seyirlik. Keyifli bir gün için izleyin.

Doğruyla Gerçek Farklı Şeyler...( Mi?)/ Bütün Kadınlarla Bütün Adamlar Aynı Şeyler(Mi?)

Eylül 2005; adamın e-postasına bir kadın tarafından düşülen not:

günaydın güzel bakan adam;

...

ben sana günahsız geliyorum farkındamısın...

...

hep ilişkiler biter... ve insanlar başlarlar hesaplaşmaya
kendilerini yeteri kadar anlatamadıklarını düşünürler karşısındaki insana
ya da yeterince anlaşılamadıklarından söz ederler.
...

ben sana iyice anlaşılmış ve kendimi anlatabilmiş olarak da geliyorum
sonradan hiç üzülmeyeceğim

zaman geçer birgün aşk biter... asıl başta konuşulması gerekenler asla konuşulmaz
herşey tozpembedir... nereye gideceğinin bile sınırları çizilir... hatta hiç bitmeyecektir
neden ne olursa olsun. çünkü herkes en doğrudur...

bense sana herşeyin nereye kadar gidebileceğini bilerek geliyorum...
neden diye sormayacağım sonunda
bütün bunların sevinciyle geliyorum sana
ve gururuyla...

farkında mısın ? demeyeceğim
herşeyin farkındasın aslında!



Şubat 2005; başka bir kadının eline geçen çok uzun bir mektubun içine düşülen not:

Kendimizle ilgili yaşadıklarımıza, üzüntülerimize, yıkıntılarımıza ya da aldığımız kararlara yarattığımız gerekçeler: Kendi haklılıklarımızdan baktığımızda çoğu zaman bize doğru gelse de, bu kararları almamıza neden olan bilgiler, sonuçta kendi benliğimizin oluşturduğu duygularla yorumlanacağı için, onları çoğu zaman işimize geldiği gibi, ya da kendi haklılığımızı görmek istediğimiz pencerelerden bakarak, kendimize uygun elbiseleri yaratıp giye(bilir)iz. Bunların arkasındaki (doğru!) gerçek, bizim zannettiğimizden ve aslında bilip de görmek istemediğimizden çok farklı olabilir. Her zaman ve de çoğunlukla, yarattığımız gerçekliklerimizi onaylatacağımız, ruhumuzu sevip-okşayıp rahatlatacak bir insan kitlesini bulabiliriz. Aslında, çoğu zaman konuşmak için onları biz seçeriz. Bu hâl; bireysel olarak bizi tatmin edebilir ve bir rahatlama, lehimize bir kazanım sağla(yabili)r. Çünkü onaylanma duygusu bazen, (doğru) gerçeklerden daha değerli olabilir ve bu sonuca ulaşabilirlik kolaydır. Zor olan; doğruyla kendi yarattığımız gerçekliklerimiz arasında çelişkiler yaşarken (doğru) gerçekle yüzleşebilmektir. Yaşananları bir durum kabul edip, kendimizin de hatalı ve yanlış olabileceği tarafından bakabilmektir. Bütün olasılıkları didik didik edebilmektir. Konuşmaktır. Görüş ayrılıklarını, farklılıkları, bakış açılarının yaşanmışlıklarla doğru orantılı olarak değişiklikler gösterebileceğinin doğallığını kabul etmek, onlara saygı duymak, sessiz kalabilmeyi becerip, uygarca bir çözüm üretilemiyorsa kırıp dökmeden yolları ayırabilmek ya da çözümlere ulaşabilmektir. Karşıdakilerin de kendince doğruları, duyguları, sevgileri olan; en azından kanlı canlı insanlar olduğu gerçeğine saygı duyarak.

Mona Lisa' yı Haşlamak !

Senaryo 1:

"Sen ne uyanık kadınsın böyle! Aynı anda hem benden daha güzel, hem daha masum, hem daha cezbedici, hem de daha gizemli görünebileceğini mi sanıyorsun? Siz İtalyan hanımlar artık çok oluyorsunuz! Biz güzelliğimizi, kesinlikle akraba evliliği yapmamamızdan, her zaman en doğal halimizi yansıtmamızdan alırız. Sizin gibi yapay, sahte güzellik peşinde değiliz! Senin o yapmacık yüzünü bi haşlayayımda gör!"

Kaynak: Macar Salatası.blogspot

Diğer iki senaryo ile yazının tamamı ve diğer güzel yazılar için buradan lütfen !..

Halk Düşmanları... Filmi İzlerken Ben de Düşman Oldum!

Haftalardır yolunu gözlediğimiz film, sonunda kentimize geldi. Koca şehirdeki 5 sinemanın 5'i de genellikle popüler olan, daha çok izleyici çekecek, kısacası hasılat garantili filmleri tercih ettiğinden; icabında 3 salonunda birden Recep İvedik oynatma potansiyelini bünyelerinde barındırdıklarından, çok da şaşırmadık bu gecikmeye! Gerçi koca salonda yalnızca 11 kişi olduğumuzu görünce biraz da hak verdik bu duruma...

En azından salonumuz rahat, ferah diye düşünerek olabildiğince yayıldık koltuklarımıza, salonun da boş olmasını fırsat bilerek. Film öncesi reklamlar her zamanki gibi uzadıkça uzadı, fragmanlar falan derken o da nesi! Perdedeki görüntü birden bire kesildi. Bir kaç homurdanma sonrası, allahtan filmi izleyenlerden biri görevlilerle tanıdık çıktı da, gidip söyledi sorunu. Söylemese ne olacaktı o da ayrı konu! Türkiye'nin en ünlü sinemalarından birinde, görevlinin filmi takıp sonrasında çekip gitmesi skandaldı doğrusu!

Zor bela filme konsantre olduğumuzda ise sonunda, Johnny Depp'i yine bambaşka bir rolde bulduk. Dünya üzerinde; bu kadar farklı karakterleri, bu kadar az fireyle canlandırabilecek aktörlerin sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Bunu iyice aklıma kazıdı kendileri filmde. Amerika'da filmle ilgili yorumlarda üstünde durulan konu, gerçeğine en uygun yapımlardan biri olduğu yönündeydi, (Bilindiği gibi film, Büyük Buhran sonrası Amerika'sında, yeni yeni kurulan F.B.I ile, banka soyguncuları arasındaki savaşın gerçek olaylarına dayanıyor).Dönemin bir numaralı halk düşmanı John Dillinger'ı oynayan Johnny Depp'in, bu ''gerçeklikte'' payı büyüktü açıkçası. Biraz da abartacak olursam; John Dillinger gelse bu kadar oynardı yani!

Filmin genel havası aksiyona yakın gitsede, zaman zaman yakalanan keyifli replikler ve dram esintileri de mevcut. Oscar ödüllü Marion Cotillard perdede fazla görünmeyerek şaşırtabilir belki; ancak ana karakterlerinin azılı suçlular olduğu bir filmde, mecburen geri planda kalan kadın rolünün alabileceği maksimum süreyi almış yine de. Bir diğer ünlü ismimiz "Batman" Christian Bale de, bir numaralı halk düşmanı John Dillinger'ın peşindeki ajan rolüyle işini en azından kıvırmış.

Uzun lafın kısası (çekimleri ve yönetmeni beğenmeyenler çıksa da) kaliteli bir yapım, gidiniz; fakat bizim dört gözle beklediğimize değdi mi? Orası tartışılır. Yalnız sinemayı iyi seçiniz, bizim gibi talihsizliklere yakalanmamak için! Bu arada unutmadan filmimiz biraz uzun, özellikle 2. bölümünde bunalabilirsiniz, bize öyle oldu da biraz; gerçi, 2. yarı boyunca çalışmayan klima yüzünden de olabilir!!...