Efsane Gezi'nin Bergama ayağındayız, henüz bilmediğimiz ve ihtimal vermediğimiz askeri darbeye bir iki hafta var. Planımız çerçevesinde yola devam ediyoruz. Bir kaç yıl önce daha gezi hayalleri kurarken bize gelen ve emekli bir ilkokul öğretmeni olan ve ilk kez şehrimize eşiyle birlikte bize ziyaret için geldiklerinde annemizin üvey anneden kaynaklı bir dayısı olduğunu öğrendiğimiz... ve annemin yola çıkmadan önce dayıyı ziyaret etmemiz konusunda bana sıkı tembihler verdiği Bergama'dayız. Elbette dayıya uğramıyoruz çünkü gençlik başta duman. Henüz, Çınarcık'da tanıştığımız kızların izi çıkmamış bünyeden. Önümüzde enfes bir güzergâh var. O halde yola devam noktasındayız. Aylardan Eylül. Manyas'da rüzgara yakalanmıştık, Bergama'da da hava serin. Daha sıcak bölgeler önümüzde ve bizi bekleyen enfes sürprizlerden habersiziz.
16 Mayıs 2024 Perşembe
Bazı Fotoğraflar Üç Kelime İle Anlatılamaz
Ama tüm bunlar antik kentte birer Bergama hatırası çekmemize engel değil. Elimizdeki makina bir arkadaştan ödünç alınma. Zamanın iyi markalarında biri. Bir Yashica. Biraz sonra Antik Kent ile vedalaşacak, bir şeyler atıştıracak, ben direksiyona geçecek, düze inince tüm camları kapatacak, can arkadaşım hızımızı keser diye radyo antenini bile indirecek ve tam gaz yeni hedeflere doğru yola çıkacağız.
Benim baba tarafım Bergamalı :) Belki de babam tanıyordur dayınızı. Eskiden çekilen fotoğraflar daha kıymetliydi. Şimdi binlerce çekip çekip siliyoruz. Tuttuklarımıza bakmaya bile vaktimiz yok.
YanıtlaSilSanmam, senin baban ona göre epeyi gençtir, belki öğrencisi olmuştur ama annemin dayısını ben bile bir kere gördüm, adını hatırlamıyorum. Bir de gelirken bize üzerine fındık desenleri olan gömlek getirmişti. Aynı gömleğin farklı renkleri, kardeşime ve bana:)
Silbenim kayınpeder ve kayınvalide her ikisini de (hem senin babanı kedicim, hem de buranerosun dayısını) tanıyorlardır :) dünya küçük :)
SilBuraneroscum, nerede bu foto? Kızılavluda sanki? ne büyülü bir yer Bergama değil mi..
Bizimkiler bildiğim kadarıyla rahmetli, annemden epey büyük olduklarına göre kesin. Foto antik tiyatronun üst kesiminde muhtemelen de antik kente hemen girişte ve solda, Kızıl Avlu değil sanırım. Bergama elbette ama o coğrafyadaki diğerlerine ayıp etmemek için bunu fısıldıyorum sadece:)
SilBen hiçbirini tanımadığıma eminim :))) ama Bergama’ya son 2 senedir mutlaka uğruyor ev her sefer daha çok severek ayrılıyorum..
SilBurada belki 18-19 yaşlarındasınız değil mi, ne kadar sakin, olgun durmuşsunuz. Dünya değişiyor, fotoğraflardaki genç insanlar da değişiyor, bu beni düşündürdü şimdi…. Bazen sevgili Leylak Dalı bazı eski aile fotoğraflarını ekleyince onda da aynı hissi duyuyorum; eskidrn insanlar daha ağırbaşlı, daha duyarlı mıydı yoksa fotoğrafçılık daha mı ciddi bir işti? Hangisi?!
Taze bir 20'yim. Dönüşte askere gitme planım var, biz Marmaris'teyken ikinci gün darbe olacak ama o gün hayatımızın en güzel akşamlarından birini yaşayacağız ki o günü yazmıştım. Serde solculuk ve militan bir geçmiş var, arada bir azsak da yeri geldiğinde ağır durmak önemli. Ayrıca çok haklısın fotoğrafçılık ciddi bir işti, çünkü çektiklerimizin filmlerini fotoğrafçılara götürüp tab ettiriyorduk. İnsanlar da duyarlıydı.
SilFotoğraflar unutulup giden masallar gibi gelir bana hep😊 Zaman makinesine biniyoruz ve o ana gidiyoruz. Çok özeldir, beni hem gülümsetir hem de hüzünlendirir. Yazının başlığına kesinlikle katılıyorum, anlatılamaz, hatta bazen kelimeler de yetmez. Eski fotoğrafların değeri çok başka😊
YanıtlaSilSeninle aynı fikirdeyim. Bizde siyah beyaz epeyi fotoğraf var. Her birine hikâye yazılır ki benim bahsettiğim seyahatimden de çok, hem de renkli fotoğraf var. Ara ara kullanırım belki.:)
SilBazı anılar, fotoğraflar gerçekten üç kelimeyle anlatılamaz. Bergama'nın serin havası, eski fotoğraf makineleri ve yolda olmanın verdiği o eşsiz özgürlük hissini aldım yazınızdan.... Eski günlerin anılarıyla dolu bu paylaşım için teşekkürler! 🚗📸
YanıtlaSilBen de sana teşekkür ederim. Bir genç olarak öyle güzel cümlelerle anlatmışsınki dönemi ve yazıdan aldıklarını... Tabii ki sıkı bir okurun olarak ve kapasiteni bildiğim için ben hiç şaşırmadım.:)
SilAnılar ne güzel. Eski fotoğraflara rastlamak da. Kelimeler bu hisleri tam tercüme edemez sanırım.
YanıtlaSilBence çok güzel tercüme etmişsin; kelimelere adeta dans ettiren potansiyel roman yazarımız:))
SilBir İzmirli olarak Bergama'ya gitmediğim hep yüreğimde ukde kalmıştır. Çanakkale-İzmir, İstanbul-İzmir arabayla giderken Bergama'nın kıyısından köşesinden geçmişliğimiz olmuştur. Ha yarın ha başka zaman uğrarız demiştik. Sonra, kaldı. Ölmeden görülecek yerlerin başına eklemiştim Bergama'yı. :)
YanıtlaSilFotoğrafınız, çok çok değerli...Geziyi seçtiğiniz Eylül ayı da o tarafların en güzel görüldüğü mevsimindendir. Ne sıcak ne de soğuktur havası...
Kıymetli paylaşım için teşekkür ediyorum size.
Tüm bu tür yolculuklarda tercihim Eylül olmuştur. Sevdiğim bir ay. İşte siz de o kıyılardan köşelerden geçerken bir seferinde kırın direksiyonu Bergama'ya olsun bitsin:) Biz iyi bir plan yapmıştık öncesinde ve plana sadık kaldık ancak darbeciler bir darbede bize yapıp yarım bıraktılar ve Marmaris'den döndük ki o yolculuklar da başka bir alemdi; saat 5'den önce gideceğimiz yere varmamız gerekiyordu, ayrıca yola çıkmadan darbe birimlerinden yol kağıdı almak zorundaydık. Ne günlerdi kısacası:) Ben de size teşekkür ediyorum:)
SilGençlik başımızda dumanken yaşananların hatırlanması da daha keyifli oluyor sanki Sevgili Okul Arkadaşım. Ne dersiniz?
YanıtlaSilKesinlikle... Sizinle aynı fikirdeyim Sevgili Okul Arkadaşım. Hatta biraz daha ileri gidersem o dönemde yaşadıklarımızın keyfi olmasa bugünleri de gençlik ateşi ile ve o güzelliklerle yaşayamazdık:)
YanıtlaSilResimler anılar ne hoş değil mi... Hiç gitmedim Bergama'ya ama şuan da bir gitme isteği geldi...:)
YanıtlaSilKesinlikle çok hoşlar ve bu vesile ile bizi blog denen şeyle tanıştıran Google'a da teşekkürler. O olmasa bunca yazılarımız da olmayacaktı bence:) O coğrafya tüm Akdeniz boyunca çok hoş, fırsatı bulduğun anda kaç:)
SilBergama'yı çok sevmiştim. İyi ki elle tutulur fotoğrafların olduğu zamanlara denk gelmişim. Digital zamanın getirdiği pek çok kolaylığın yanında basılı dergi, kitap, gazete, fotoğraf gibi "eski zaman" "şeyleri"ni kesinlikle daha çok seviyorum.
YanıtlaSilEvren
Eski zamanlar benim zihnime daha berrak kazınmış; yeni zamanlarda artık her şey kolaylaştığı, biraz da ayağa düşürüldüğü için belki de.
YanıtlaSilBergama'yı görmedim, merak ediyorum:) ah anılar...
YanıtlaSilGörürsün bir gün mutlaka, ben de o günden sonra görmedim kendisini:) Anıları severim, biriktirmeye de bayılırım...
Silneden hala analog makineyle fotoğraf çeken biri olduğumu şu fotoğrafa bakınca daha iyi anlıyorum. işte tüm o zamanın ruhu bu fotoğrafta, renklerinde ve bir tane işte. benimki zamanı reddetmek gibi, düşününce zorlama bir çaba. fakat yanlış zamanda doğmuşum işte! ne güzel fotoğraf.
YanıtlaSilSeninle aynı fikirdeyim ama ben tembelim işte, flash bellekli bir Nikon'um var, film banyosu falan gerekmeden anında karta bastırmak işime geliyor. Lakin şimdi durdum düşündüm, o zamanları... Güzeldi. Sonra teknoloji beni de tembelleştirdi:))
Silaçıkçası benim de var öyle bir makinem, ve tabii telefonlarımız. ama filmli olandan da vazgeçemiyorum, senede 36 poz belki. yine de güzel :)
SilSeni fena kıskanmış durumdayım ve çok ama çokkk alkışlıyorum seni. Umarım son kale yıkılmaz, senede 36 poz belki olsa da ebediyen yaşar:)
Sil